Kun je als architect je ambities niet kwijt in betaalbare woningbouw? Dan laat je 'enorme kansen' liggen, vindt Reimar von Meding. Volgens de directeur van architectenbureau KAW hamert politiek Den Haag onterecht op 'nieuwe woningen pompen'. Wat hem betreft moet de nadruk juist liggen op wijkvernieuwingen. Daarmee kunnen twee vliegen in één klap worden geslagen: de noodzakelijke renovatie van de bestaande voorraad én nieuwe woningen toevoegen.
Next architects is een nieuw initiatief gestart om duurzamer en betaalbaarder woningen te bouwen. Next Natuurlijk is volgens het bureau een kant-en-klare werkwijze die de constructie, gevelopbouw en het installatieconcept van een woning optimaliseert om zo tot een significante CO2-reductie te komen.
Kim Wandel en Marta Meijer zijn de nieuwe partners van Dok architecten. Samen met Liesbeth van der Pol en Patrick Cannon vormen zij nu de directie van het Amsterdamse bureau.
In Buiksloterham, Amsterdam, verrijst C14, ontworpen door Studioninedots. Dit project maakt deel uit van het Cityplot-concept, dat in samenwerking met DELVA is ontwikkeld. Cityplot transformeert een voormalig industrieterrein tot een levendig en duurzaam stadsdeel. C14, gelegen aan het Tolhuiskanaal, weerspiegelt met zijn gekantelde loodsontwerp de industriële geschiedenis van de locatie.
Het monumentale Berlage Lyceum uit 1924 staat aan het Amstelkanaal in een stedenbouwkundig ensemble van de Amsterdamse School. Dit gebouwensemble maakt deel uit van het Plan Zuid door H.P. Berlage. Atelier PRO renoveerde de school tot een eigentijdse leeromgeving door het interieur te herinrichten met de Amsterdamse Schoolstijl in het achterhoofd.
Zo kan sociale woningbouw anno 2025 ook zijn: stoer en sculpturaal, maar ook zacht, verwelkomend en vooral waardig. Voor woningcorporatie Ymere ontwierp Team V in het snelgroeiende Amsterdam-Noord het gebouw De August, met 175 woningen en een aantal bescheiden bedrijfsruimten in de plint. Het project is een bemoedigende toevoeging aan deze nieuwe buurt waar het vooral vrije sector is wat de klok slaat.
Op 1 januari overleed Umberto Barbieri (1945-2025), criticus, docent en een van de weinigen die ook vol overgave zelf de ontwerppraktijk instapte. Samen met Eric Hulstein richtte hij Studio di Architettura Amsterdam (SDAA) op en werkte hij met architecten als Aldo Rossi, Giorgio Grassi en Jo Coenen. Voor Rossi was hij onder meer co-architect van het Bonnefantenmuseum in Maastricht en de woningbouw op het Slachthuisterrein in Den Haag.
Als architect moet je ongevraagd de 'vraag in vraag' durven stellen. Een kritische houding tegenover elke bouwopgave is een must nu we weten dat er geen tekort maar een teveel aan gebouwde oppervlakte is. Zoals Socrates stelde: alleen vragend kun je de vraag in de vraag ontdekken. Hij kreeg er weliswaar de gifbeker voor, maar als architect kun je er ook voor geknuffeld worden. Tenminste, als je samen met alle belanghebbenden de noodzaak in de opgave ontdekt.
Nadat iedereen op studiereis naar Zwitserland is geweest om het wonder van moderne wooncoöperatieven als Kalkbreite te bekijken, was het eindelijk mijn tijd. Met een gezelschap van landschapsarchitecten en stedenbouwers bezocht ik Bazel en Zürich. Gebouwen zijn daar geen optelsom van programma's van eisen, maar scoren sterk op - ik krijg het woord amper uit mijn toetsenbord - integraliteit. Hier wordt verdicht door opdrachtgeverschap dat niet alleen maar neemt, maar de stad ook iets teruggeeft.
Het parkgebouw voor begeleid wonen in het Berlijnse stadsdeel Pankow is een leerstuk voor opdrachtgevers en opdrachtnemers in de woningbouw. Het ontwerp van architectenbureau MoFrei stelt de bewoners centraal en valt op door de expressieve kracht van eigentijdse, lichtgewicht materialen. In een bijzondere samenwerking ontwierpen en ontwikkelden een aantal vrouwen het gebouw.
'Zou je hier willen wonen?', vraag ik aan fotograaf Loes van Duijvendijk. We lopen door een enorme poort bekleed met diepblauwe, keramische tegelornamenten, ontworpen en 3D-geprint door Studio Rap. Via een grote trap komen we uit op een grote daktuin omringd door woningen.
Zonder een goede opdracht is de architectuur nergens. Nu de spreadsheet hoogtij viert, is het niet gemakkelijk om tot een kwalitatieve opdracht te komen. Dit vraagt om goed opdrachtgeverschap én goed opdrachtnemerschap, waarin beide partijen zich verantwoordelijk voelen voor een duurzame gebouwde omgeving. Aan de basis hiervan ligt zelfreflectie en een cultuur waarin de opgave en het proces ter discussie kunnen worden gesteld. Wat is nodig voor een stevig fundament waarop architectuur kan ontstaan? In magazine #4 van 2024 gaat de redactie op zoek naar antwoorden.
In de historische dorpskern van Princenhage, nabij de 'Aogse Markt', is een verborgen binnenterrein omgevormd tot het Bachmanhof: een nieuw woonhof met 30 zorgvuldig ingepaste woningen. Het terrein, waar vroeger een smederij en visrokerij stonden, biedt nu ruimte aan een gevarieerde woonomgeving.
Hogeschool Inholland heeft recentelijk zijn drie locaties in Amsterdam en Diemen samengevoegd in een nieuw gebouw naar een ontwerp van cepezed in de Sluisbuurt. Deze wijk, die zich aan het IJ bevindt, is ontworpen met een mix van publieke functies, woningen en bedrijven. Het nieuwe schoolgebouw dat als een van de eerste in de wijk is geopend, draagt bij aan de levendigheid van het gebied.
Iedere architect draagt een denkbeeldige groep ontwerpers met zich mee die hij of zij in de loop der jaren heeft leren kennen. Als raadgever, een geweten en ballotagecommissie voor ideeën.
In de jaren zeventig leidde het sociale woonbeleid van Rotterdam tot stoere daden. Zo werd aan het Hofplein de Pompenburgflat gebouwd, naar ontwerp van architect en rasprovocateur Carel Weeber, als tegenhanger van de verrezen kantoortorens die door het sociaaldemocratische stadsbestuur 'erecties van het grootkapitaal' werden genoemd. Weebers 'anti-erectie' van 226 woningen werd een liggend bouwvolume dat zich in één vloeiende beweging langs de contouren van de kavel uitstrekt en de stad lijkt toe te roepen: 'Kom maar op, wie doet me wat?'
Architecten gebruiken volgens Ariadne Onclin en Michelle Gulickx veel onduidelijke termen. Dat leidt tot verwarring en loze beloftes. Ariadne ziet bijvoorbeeld dat 'transparante plinten' al te vaak verworden tot meterslange gevels vol plakfolie. Michelle pleit voor verandering: stop met moddertaal, maar gebruik heldere, toegankelijke taal die het ambacht verdient.
Nederlanders zijn uitblinkers in beeld, niet in inhoud. Wereldberoemd zijn de middeleeuwse schilderwerken en de verkochte televisieformats die overal ter wereld het beeld bepalen. En of je het horen wilt of niet: onder beeldcultuur valt ook architectuur. Dat bleek bij het tentenkamp dat werd opgezet op het terrein van de Universiteit van Amsterdam, om aandacht te vragen voor de situatie in Gaza. Niet de schreeuw om aandacht beheerste het beeld, maar het vernielen van spullen van de universiteit.
GesponsordLandmarks van het historische centrum van Zutphen en daarvoor de witte huizen van de IJsselkade. Een karakteristiek beeld. De herontwikkeling van de Noorderhaven blijkt daar perfect bij aan te sluiten. Zo ook bij Kade Noord: 'Verbinding leggen met het karakter van de bestaande, witte gebouwen aan de IJsselkade was het stedenbouwkundig uitgangspunt
GesponsordPollux breidt haar dienstverlening uit naar de projectmarkt. Het bedrijf gaat hoogwaardige bedden, slaapbanken en zitmeubels leveren aan hotels en recreatieparken, waarmee het inspeelt op de groeiende vraag naar complete interieurinrichtingen binnen de hospitality-sector.
